چکیده

دین مبین اسلام برنامه ای جامع و کامل و گسترده، هدایت گر و انسان  ساز می باشد.که از برنامه های دقیق و منظم و انسان ساز و کاربردی، تعالیم دینی، «علم اخلاق» است. و از جمله مباحثی که علم اخلاق به آن  اهمیت خاص، در توجه و بیداری وشناخت معرفت الهی کرده، ذکر خداوند متعال می باشد. ذکر خدا،همان حضور خداوند در دل انسان مؤمن است که علاوه براطمینان قلبی، تکیه گاه بی نظیر و محکم می باشد.

اهمیت و ضرورت مسئله همین بس که تنبه و آگاهی از هدف آفرینش، انسان را از غفلت رها کرده و از چالش سیئات نجات داده و به سوی رحمت الهی سوق می دهد و یاد خدا بودن سرچشمۀ تمام فصائل می باشد.

ذکر صنعتی تشکیکی دارد با ذکر شهادتین کافر، مسلمان می شود و افراد عادی و عامه مردم به حوائج و خواسته های خود می رسند و عارفان با ذکر «یا غفار» وارد وادی سیر و سلوک شده و با ذکر «یا حبیب» ادامه می دهند و با ذکر«یا رحمن» «یا رحیم» ختم می گردانند و دردمندان و در راه ماندگان به سعادت و خوشبختی و پیروزی می رسند و هر کس به اندازه ظرفیت و قابلیت خود از نعمت ذکر خداوند بهره مند خواهد شد و نهایت مراتب و شرایط و آداب ذکر به اینجا ختم می شود که افراد با درک حضور خداوند در تمام لحظات زندگی، ملزم به انجام واجبات و ترک محرمات می شوند. و خداوند در سوره شمس یازده بار قسم یاد کرده که اگر پرهیزگار شدی، رستگارت خواهد کرد و به سعادت دنیا و آخرت نائل خواهی شد البته اگر خدا بخواهد.

کلید واژه: ذکر-یَقِظَ-اطمینان،غفلت.

مرضیه فرمانی