چکیده

کرامت یک کمال نفسانی است که در مقابل دئانت قرار دارد. کمال آدمی در گرو تحصیل این فضیلت والاست که در پرتو مقدمات علمی و عملی خاصی امکان پذیر است.
دنیا طلبی و دلباختگی به مظاهر زودگذر آن، از موانع تحقق کرامت است.
بالاترین درجه ی کرامت است که حق الکرامه است، نصیب انسان عارف متقی خواهد شد و آن مظهریت تام خداوند کریم است. انسان از دیدگاه قرآن دارای دو نوع کرامت است: 1- کرامت ذاتی یا هستی شناختی که طبق آن، همه ی انسان ها تکریم شده اند و 2- کرامت اکتسابی یا ارزش شناختی که طبق آن، انسان با تلاش خود به مقام و منزلت والا دست می یابد؛ راه کسب این کمال معنوی ایمان و عمل صالح است.
از دیدگاه قرآن انسان موجودی است که خداوند او را گرامی داشته و به او استعدادهایی داده است تا به واسطه ی آن بر بسیاری از مخلوقات برتری پیدا کند.
در این تحقیق، کرامت انسان از دیدگاه قرآن و مصادیق آن مورد بررسی قرار گرفته شده است.
از مصادیق کرامت می توان به خلیفه الهی انسان، دمیده شدن روح الهی در انسان قدرت تفکر، و تعقل، انسان و تسخیر موجودات جهان آفرینش و … اشاره نمود.
واژه های کلیدی : کرامت، مصداق، تقوی، نفس، ایمان، خلیفه، انسان.